یکم تا ششم تیرماه نود و هشت
11 صبح تا 11 شب
فضاهای مختلف عمارت روبرو
یک.
آماتور چیست؟ آیا باید گفت آماتور چیست؟ یا باید درباره‌ی یک موقعیت صحبت کرد. موقعیتی که پیشنهادِ ساخت-تخریبِ موقعیت‌ها است. موقعیتی که همواره در کنش‌اش، در زیست‌اش، خودش را زیر سوال می‌برد و پیشنهادِ پیشنهاد دادن می‌دهد. پیشنهاد ایجاد موقعیت. پیشنهاد ساختِ مداومِ آلترناتیو.
مساله شرایطِ تولید است. مساله برخورد ما با موقعیت‌هاست. مساله نسبت‌هایی‌ست که در این موقعیت‌ها می‌گیریم. نسبت‌هایی که عموما تحمیلی‌اند و حتا حق انتخابی را هم برای‌شان نداریم.
اگر بخواهیم با اصرار فراوان واژه‌ی آماتور را معنا کنیم در نزدیک‌ترین حالت می‌توان گفت آماتور به معنای لذت مداوم از فرآیند تولید است. لذتی که نتیجه‌گرا نیست. آن نتیجه‌گرایی که به دنبال منافعی‌ست که در بسترِ تولیدِ سرمایه‌داری وعده داده می‌شوند. ریشه‌ی واژه‌ی آماتور وابسته به نوشتار لاتین عشق است. چیزی که درون زیستِ هرکس، او را به سمت این رفتار سوق می‌دهد. یک خواست که در همه‌ی آدم‌ها موجود است. و به واسطه‌ی زیستِ مشترک، در زمان مشترک به وجود می‌آید. اما جهانِ سرمایه و موفقیت، با منفعت‌طلبی، نتیجه‌گرایی و قالب‌های خود این فرآیند را مخدوش کرده است.
آماتور تاکید دارد در جهانِ بدیهی‌انگارِ امروز، چیزی بدیهی نیست. اما جهان سرمایه‌داری اصرار دارد مسیرهایش را بدیهی جلوه دهد. "جز این راه هیچ راهی نیست."
اما چرا نسبت‌های‌مان را از موقعیت‌ها جدا نمی‌کنیم؟ چرا موقعیت‌های خود را در هر لحظه نمی‌سازیم؟ موقعیت‌هایی که رانه‌ی محرک‌شان، تخریب‌شان است.
آماتور تعریفی پیش از مدیوم است. تعریفی نیست که مدیوم به ما تحمیل کرده باشد. چیزی است که ریشه در رفتار زیستیِ انسان‌ها پیش از شکل‌گیری مدیوم‌ها دارد. در زیست‌اش، دغدغه‌اش کار می‌کند و نه در مدیومِ کارش. چرا که مدیوم در راستای چینش کنش‌ها پیش می‌رود و در مسیرِ قالب‌سازی کنش، حرکتِ کنش را صلب می‌کند. نباید قالب یا نسبتی برای جایگاهِ کنش تعریف کرد. پس از ساخته شدن، وضعیت ممکن است دچارِ قالب‌ها، مدیوم‌ها و نمایش شود. اما مساله حرکت نکردن در این راستا و همسو نبودن با مناسبات آن و بلکه سعی در تضعیف آن است.
وضعیت آماتور کنشِ سیال و ادامه‌دار است و در راستای بر هم زدن رابطه علی-معلولیِ هنرمند-مخاطب است؛ رابطه‌ای که تنها توهمی از دوسویه بودن می‌سازد. آماتور تلاش می‌کند تا به وضعیتِ مخاطب-مخاطب برسد.
جامعه‌ی آماتور یک گروه، برند یا تشکیلات حزبی نیست. بلکه انبوهه‌ی انسان‌هایی‌ست که در فرآیند آماتور، زیست و کار می‌کنند. یعنی تمامیِ کسانی که شاید حتی هیچ ارتباطی با هیچ کدام از رویداد‌های انجام شده تحت این عنوان نداشته باشند. قرار گرفتن در گستره‌ی این نام، ترکیبی از ما/دیگران و یا افراد درون جامعه‌ی آماتور/افراد بیرون جامعه‌ی آماتور نمی‌سازد. بلکه صرفا به نشانه‌ی اعلام آگاهانه و خود خواسته‌ی شیوه‌ی آماتور بودن در زیست و کار است.
دو.
ما می‌توانیم به مدت 6 روز، از ساعت ۱۱ صبح تا ۱۱ شب، مکان‌های مختلفی در فضای عمارت روبرو، داشته باشیم. بستری برای کار و مشارکت. بستری که در آن پیشنهاد ما، رفتن یا در واقع بازگشتن به فضای پیشا-ایده‌ی ذهن‌مان است. یعنی همان فضای موقعیت‌گرایِ سیال که پیش‌تر پیشنهادش را در چند خطِ بالاتر داده‌ایم.
در نظر داشته باشید که هر مکان برای یک نفر نیست و ممکن است در مکانی که شما وضعیتی را می‌سازید، شخص دیگری هم در همان مکان و زمان در حالِ ساختِ فضای خود باشد. پس در این صورت وقتی مکانی را انتخاب می‌کنید، بدانید شما در آن چند روز مالک آن مکان نیستید.
شما در محیط‌های مشارکتی در حالِ فعالیت هستید.
مسئله فرآیندِ تولید وضعیت‌هاست، نه خودِ وضعیت‌ها. بنابراین وضعیت‌ها توسط همه می‌توانند تغییر کنند. ما می‌توانیم فرآیندهای ایجادِ وضعیت‌ها را با همه، چه با گفت‌وگو و چه با متن، به اشتراک بگذاریم. اما صاحبِ آن وضعیت نیستیم.
از آن‌جا که صاحبِ وضعیت وجود ندارد، در این هفته‌ی آماتور هیچ اسمی از سازنده‌ی وضعیت‌ها نیز در محیط وجود نخواهد داشت.
همه می‌توانند مسئولیت وضعیت‌های مختلف را به عهده بگیرند.
هیچ ایده‌ای دچار بازبینی، رد یا تایید نمی‌شود. اما همه می‌توانند(و فکر می‌کنیم باید) وضعیت‌ها را دچارِ نقد یا گسترش کنند.
می‌توانیم در راستای تسخیر فضا حرکت کنیم و اندازه‌های محیط را گسترش دهیم.
اگر پرسش یا نیاز به گفت‌وگوی بیشتری داشتید می‌توانید:
-ایمیل بزنید: lettre.amateursociety@gmail.com
-کامنت یا دایرکت دهید: https://www.instagram.com/amateur.society
کوچ‌گری و تخلیه‌ی مدام نهادهای آموزشی
از کتابِ "امپراطوری" نوشته‌ی آنتونیو نگری و مایکل هارت، ترجمه‌ی رضا نجف‌زاده
آماتور ,وضعیت‌ها ,پیشنهاد ,یک ,کار ,فضای ,که در ,در این ,جامعه‌ی آماتور ,در راستای ,زیست و
درباره این سایت